De Bijbel: De wonderschone Mathematiek van de Tijdlijnen
Nu u het verhaal kent en de reis van Gods plan door de tijd heen, ziet u misschien ook al iets van de wonderschone orde die daarin te vinden is. Alles vindt plaats volgens een lijn die niet alleen een prachtige harmonieuze volgorde laat zien, maar die ook nog eens in een adembenemende mathematische orde verloopt. En dat alles samen in een bovennatuurlijk vloeiende cadans.
Het golft in een ritme die wij mensen niet zo heel gemakkelijk kunnen volgen en bedenken. Want God gebruikt allerlei tijdlijnen en getallenstelsel door elkaar. Daardoor zien wij het verband niet zo snel en kunnen het dan uiteindelijk ook niet meer berekenen. Maar we kunnen naar mijn beleving wel in alles waarnemen en voelen, dat die orde een hele levendige vloeiende beweging kent.
Met name omdat we ons de emotie van het verhaal heel goed kunnen voorstellen. Dat is wat ik bedoel met hoe menselijk het verhaal eigenlijk is. Of moet ik zeggen, hoe geestelijk het verhaal juist is? Want 'menselijk' is juist zintuiglijk plat en levenloos. Ons gevoel is immers helemaal niet fysiek, dat zit in onze ziel en geest. Maar u begrijpt wat ik bedoel.
Het is voor mij een geruststelling dat God ons alleen laat ontdekken wat bedoeld is om ontdekt te worden en het andere dus niet voor ons is. De schrift zegt immers dat niemand de dag noch het uur kent dat de dag des Heeren zal aanbreken, dan alleen de Vader. Dan is het dus ook gewoon onmogelijk voor ons om te berekenen en kunnen we ons die moeite ook gewoon besparen.
Daar komt ik nog op terug, want Gods ingrijpen op de tijd is ook echt ongelooflijk bijzonder. We mogen echter ook waakzaam zijn, omdat we wel mogen weten wanneer het seizoen begint. Want als de vijgenbladeren uitlopen en de takken zacht worden, weten we dat de zomer nabij is, zegt Jezus ons in Mattheüs. Ook de gelijkenis van de 10 maagden wijst ons erop om waakzaam te zijn.
Maar voor uw geloofsleven en uw persoonlijke relatie met God, zijn deze tijdlijnen natuurlijk niet zo belangrijk. Wel ongelooflijk interessant, vind ik persoonlijk. En zeker voor wie nog geen geloofsleven heeft en nog naar waarheid zoekt, kunnen wetenschappelijke bevindingen soms ook een aanzet geven tot nieuwsgierige interesse. Mij heeft het in ieder geval wel geholpen.
Maar maakt u zich vooral niet ongerust. Als u en ik, in ons dagelijkse leven met God wandelen dan groeien wij door ons in Zijn Woord en Zijn voorbeeld te verdiepen. En als we dat ook lief kunnen hebben en de ogen op Hem gericht houden, dan is dat echt alles we nodig hebben. Dat is ook mijn verlangen, maar ik vind zelf, ook deze wonderschone mathematiek wel heel interessant.
Dat helpt mij. Het nieuwe beeld dat ik namelijk heb ontdekt van God, is die als van mijn liefdevolle en genadige Vader. Maar de bevestiging van Zijn macht over tijd en ruimte, maakt dat ik het ontzagwekkende respect in ootmoed en nederigheid beter kan bereiken, zonder angst. Want natuurlijk is God liefde, maar óók rechtvaardigheid. God is trouw, maar óók gerechtigheid. En God is genadig en barmhartig, maar óók onveranderlijk.
En de kant van God waarmee Hij de waarschuwingen en het oordeel toepast, in de zuivere en pure zin, dat is voor onze menselijke onzuiverheid vaak ongemakkelijk. Wij begrijpen die zuiverheid wel en bewonderen die zuiverheid ook, maar toch zien we die liever niet strafrechtelijk op onszelf toegepast worden. Omdat we diep van binnen heel goed weten, dat we onzuiver zijn en hoe onzuiver we zijn en ons geweten ons dat onbewust niet laat vergeten.
Het maakt dat die kant van God die een onbuigzaam oordeel, dus net zo zuiver toepast als de onbaatzuchtige liefde, dan ook best confronterend is. Totdat we begrijpen dat juist ook dat oordeel niets anders dan liefde is. Het is de zuivering en de heiliging die tot zuiverheid leidt. En om iemand daar te willen brengen, is echte liefde.
Wij hebben daar vaak een heel ander gevoel bij, omdat we in onze onzuivere geest niet in staat zijn om te kunnen denken zonder argwaan. Of een onwillig angstig gevoel van verzet, omdat we verwacht iets te moeten inleveren, omdat het erop lijkt dat wij een 'offer' moeten brengen. Volslagen misleidend van ons menselijke systeem, want God heeft juist alle offers gebracht.
Het klinkt misschien wat ingewikkeld, maar dit was een tijdlang een gevoelig thema voor me. In mijn jeugd ben ik, in het geloof, met sektarisch invloeden gevuld en gevoed. Daardoor kon ik Gods liefde nergens ontdekken en wilde me juist wilde verstoppen voor Zijn allesziende oog. Ik wilde niet gezien worden door een God die alles weet van wat ik 'juist niet wil dat Hij ervan weet' omdat ik mezelf daarmee geoordeeld en gestraft zag worden.
Voor mijn bekering in 2021, leefde ik, vanaf mijn 16e jaar zo'n beetje, meer dan 35 jaar als agnostische atheïst. Dat was omdat ik, met een rugpantser op, van geloof was weggerend. Na mijn bekering, merkte ik ook pas hoe diepgeworteld mijn reserve tegen het instituut kerk en kerkmensen is geraakt. Maar ook de angst voor het oordeel. Ik had nu wel een God van liefde ontdekt, maar die zware kant vanuit mijn jeugd was wel stilgemaakt, maar was ik niet kwijt.
Nu ben ik daar achteraf blij mee. Want hoewel ik ben aangetrokken door de liefde en de genade van God heeft het me wel behoed van het omarmen van de hyper charismatische kant. Nou ja, voor het omarmen van elke kant, beter gezegd. Want ik voelde me niet direct verbonden met welke stroming dan ook. Maar na wat jaren onderzoek is het verband mij duidelijker en de nuance beter ontwikkeld, maar leer ik nog elke dag, hoor.
Het zou best een logische stap geweest kunnen zijn. Het is een hele menselijke reactie om bij een echte omkering, ook een tegengestelde richting te kiezen. Zoiets als ongeveer wordt bedoeld met de kreet; "De grootste anti-rokers zijn ex-rokers!" Heel begrijpelijk, want daar schuilt een systeem van zelfbescherming achter. Maar als we dat psychologisch ontleden komt dat uiteraard uit bij angst. Angst om terug te vallen of om door een 'oud systeem' gegrepen te blijven.
Nu heb ik absoluut niets tegen de vol enthousiaste charismatische bewegingen, net zoals ik nu ook niets meer tegen de mensen heb die de dogmatische donkere kant prediken. De kant van mijn verleden. Omdat ik nu zie dat beide uitersten door onbegrip en angst worden gevoed. Gods grootheid is natuurlijk best onbegrijpelijk groot en wij mensen willen heel graag dingen beter tastbaar maken, zodat wij er een hekje van beter begrip omheen kunnen zetten.
Ik begrijp dat het ene uiterste juist graag wil wegblijven van die sombere, dreigende kant. Terwijl het andere uiterste juist wil waken om geen valkuil van vrijblijvende gemakzucht te openen. Terecht ontstaan uit respect voor het grote lijden van Jezus Christus. Maar de werkelijkheid is dat beide kanten een plek hebben in de Bijbel en samen het volledige verhaal vertellen.
Want God is liefde en goedheid, maar het kwaad is dat niet. En sinds die dualiteit er is en we daar zelf voor hebben gekozen, zijn er dus ook akelige gevolgen. Dat is onlosmakelijk verbonden aan die orde die met de zondeval is afgetrapt en sindsdien zijn onherroepelijke natuurlijke wetmatige beloop heeft. Het is de orde van de verrader en rebellerende engel, met zijn 1/3 leger van engelen.
Geen enkel mens en met geen enkel project dat wij uitvoeren of bedenken om ons lot te beïnvloeden, kunnen wij zelf die richting afbuigen naar iets dat we zelf willen. Dus hoe wij op deze wereld elkaar ook allemaal de maat willen nemen, met het gelijk van onze eigen Koninkrijkjes, telt dit voor God helemaal niet. Voor Hem zijn wij allemaal volkomen gelijk.
Maar God staat Zélf wel boven elke orde. En in Zijn oneindige wijsheid en liefde heeft Hij besloten om helemaal Zelf de Voleinder te zijn. Ook daarop hebben wij geen enkele invloed gehad. Zijn heilige bloed heeft ons allemaal schoongewassen. Met onuitsprekelijk grote liefde en zuivere trouw als motivatie, zoals wordt bevestigd in het bekende vers uit Johannes 3:16
"Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft."
Het enige dat God vraagt is om Jezus en Zijn offer "te zien" en Hem daarvoor in dankbaarheid aan te nemen als Heer en Heiland en in Hem te geloven. "Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouder. En men noemt zijn Naam Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst." Jesaja 9:5
En het is duidelijk dat al deze namen duiden op schoonheid en zuiverheid. Hier is geen enkele dualiteit met het kwaad meer op van toepassing. Dat recht op dualiteit heeft het kwaad ook nooit gekregen, ook al lijkt het zo doordat God ook die orde tijd heeft gegeven. Maar God staat boven alles en is alles. Almachtig en Soeverein!
En dat is wat voor mij de Bijbel, met Gods plan daarin, bewijst. Die in zo'n prachtige cadans en in Zijn ongenaakbare universele ritme, gewoon Zijn beloop heeft. Hoe hard wij ook elkaars gelijk daarover, lopen af te kammen in deze wereld, Hij is de Schepper! Wij zijn Zijn schepping, die helemaal niet had bestaan zonder Hem. Dat is de orde zoals die is en daarom gaat het ook onverbiddelijk zoals Hij wil dat het gaat.
En dat is niet in ons nadeel. Want Zijn liefde brengt ons bij volledige, maar onverdiende genade!
We kunnen nu achteraf zien dat het ritme in alle Bijbelse voorjaarsfeesten een hele bijzondere vervulling heeft gekend. Die feesten, die God zelf op gezette tijden heeft aangewezen, zijn een levende voorafschaduwing geweest van alles rond het sterven en de wederopstanding van Jezus.
Dat zegt ook dat al die dagen in Zijn verslag niet alleen voor Hem iets heel erg wezenlijks betekenen, maar dus ook voor ons. Het verteld ons hoe de reis van Zijn plan verloopt en hoe het onderweg is. De ongelooflijke mathematiek en alle bovennatuurlijke kennis en wijsheid van God brult ons uit de Bijbel tegemoet!
Het is natuurlijk ook een onuitputtelijke bron van kennis. Van wetenschappelijke kennis ook. Maar de Bijbel is vooral ook een boek dat veel getuigt over Gods ontzagwekkende soevereiniteit. Zijn soevereine macht over de orde van tijd, ruimte en systematiek.
Want ondertussen weten we dat alle Bijbelse voorjaarsfeesten de voorafschaduwing zijn geweest van Jezus eerste komst naar de aarde. Loepzuiver vervuld. Heel veel vervullingen van die Messiasprofetieën liggen allemaal naadloos op de tijdlijn van de drie voorjaarsfeesten. Hoe eenvoudig is het dan om te begrijpen dat de drie najaarsfeesten vervuld zullen worden met Zijn tweede komst! De 'second coming in het Engels oftewel ook 'de wederkomst' in het Nederlands.
Deze drie najaarsfeesten vinden allemaal plaats in de zevende maand! Yom Teruah (Bazuinfeest) op de eerste van de zevende maand, Yom Kippur (Grote Verzoendag) op de tiende van de maand en tot slot Sukkot, (Loofhuttenfeest) dat op de 15e van de maand begint met een speciale Sabbat. Nu ziet u de reden van de titel van deze serie. De zevende maand is de laatste maand!
Dat is dus waar het allemaal zal eindigen!
Er zit ook een prachtige spiegel en een zuivere lijn in de vieringen die God heeft ingesteld. De overeenkomsten van de 1e met de 7e maand zijn opvallend. De voorjaarsfeesten en de ceremonies vinden op dezelfde dagen plaats als de najaarsfeesten. Allemaal in één maand. Op de 15e van de beide maanden begint een zevendaagse viering die opent met een speciale Sabbat.
Chag HaMatzot = Het Feest van het ongezuurde brood
Dat is een Pelgrimsfeest van 7 dagen dat begint op de 15e van de eerste maand
Sukkot = Het Loofhutten Feest (Feast of Tabernacles)
Dat is een Pelgrimsfeest van 7 dagen dat begint op de 15e van de zevende maand
De eerste dag van de eerste maand is feitelijk het nieuwe jaar en het nieuwe begin. Het was de dag dat Noach het luik van de Ark opende om te ontdekken dat de aarde droog was. De eerste dag van de zevende maand is het Bazuinenfeest. Een dag die door God is ingesteld zonder verdere toelichting. Hiermee wordt tegelijk de weerbarstigheid van de Joden weer bevestigd, gezien zij hun eigen nieuwjaarsviering (Rosh Hashanna) daar zomaar overheen hebben gezet.
Maar de symbolische verbinding van de eerste dag van de eerste maand met die van de zevende maand, lijkt me hiermee wel wat duidelijker worden. Een feest dat nog nader ingevuld moet worden, maar die met Bazuingeschal wordt ingeluid. Ook de verwantschap met de 10e dag is erg opvallend. Op de 10e dag van de eerste maand werd traditioneel het vlekkeloze lam geselecteerd. Bedoeld voor het offer, waarmee eerste de verzoening tussen God en de mensen plaatsvond.
Dat heeft zijn vervulling gehad met de wederopstanding van Jezus uit de dood. Dat was echter nog niet de grote verzoendag, waarmee ook de Joden straks weer met God verzoend zullen worden. Die zuchten immers eerst nog onder de vloek, zoals we juist in de voorgaande delen hebben beschouwd. De GROTE verzoendag en zo heet die dag ook, dat is dus de 10e van de zévende maand. En dan is er nog de spiegel, die omslaat over het weekfeest.
Want Jezus is gekruisigd en geofferd op de 14e van de eerste maand. De dag vóór het voorjaars weekfeest! Het weekfeest van de zevende maand heeft als enige er een achtste dag ná. Na Sukkot dus. Een speciale Sabbat, de dag ná het weekfeest van het najaar. Dat is dan meteen ook de allerlaatste dag van álle door God ingestelde vieringen. Het is de dag waarmee de volledige reeks van het begin tot aan het einde, wordt afgesloten. En ook niet nader ingevuld is door God.
De achtste dag staat echter symbolisch gezien voor een nieuw begin, weten we. Een heel nieuw begin. Die achtste dag, een speciale Sabbat die na het weekfeest is dus altijd op de tweeëntwintigste van de zevende maand. Waarmee het weekfeest zelf dus eindigt op de 21e dag!
Het getal eenentwintig is ook zeker niet zonder symbolische waarde. Want 21 is niet alleen het zesde driehoeksgetal, 21 is óók het getal waarmee 3x7 vol wordt maakt of wordt vervuld. En de zes is het getal van de onvolledigheid. Van de mens ook. Alles in alles is met elkaar verweven via allerlei verschillende getallenstelsels in een ordening die onze kennis ver te boven gaat.
In het volgende deel duiken we in de verbluffend mooie route van alle tijdsaanduidingen die ons gegeven zijn. Zie ik u dan terug?
Commenti