God is Heer: Zijn wonderbaarlijke precisie uurwerk!
Voor wie al enige Bijbelkennis heeft zal zijn opgevallen dat we het in het vorige deel over zes feesten hebben gehad. De drie voorjaarsfeesten en de drie najaarsfeesten. We missen het zevende feest nog, want God heeft namelijk zeven vieringen of herdenkingen ingesteld.
Chag HaMatzah (voorjaarsfeest) en Sukkot (najaarsfeest) zijn beide een van de drie pelgrimsfeesten. Dat waren herdenkingen of vieringen waarvoor je naar de tempel trok. Toen Jeruzalem de hoofdstad was werden de Joden geacht daar naar toe te reizen. Maar er is nog een derde pelgrimsfeest daar tussenin. Sjavoeot. Dat is wat bij ons Pinksteren is, zeg maar.
Sjavoeot is niet alleen de middelste van de drie pelgrimsfeesten, maar ook het midden van alle zeven feesten. Het scheidt de drie voorjaarsfeesten van de drie najaarsfeesten. Als we dat op een lijntje zouden markeren, hebben we links 3 voorjaarsfeesten en rechts 3 najaarsfeesten. Alleen bevindt Sjavoeot zich niet in midden van de tijdlijn, maar op ongeveer 1/3 van de tijdlijn.
Da's een opvallende verdeling, maar wel een die vaker voorkomt in de Bijbel. God gebruikt in de Bijbel echter allerlei verschillende getallenstelsels en telsystemen door elkaar. En ook niet de meest gebruikelijke. Want de getallenstelsel die 7 of 12 als basis hebben, gebruiken wij op de wereld met ons decimale stelsel eigenlijk niet. Natuurlijk zijn er ook tientallen, honderdtallen en duizendtallen te vinden in de Bijbel. Maar een verbindende logica tussen al die verschillende getal-lijnen lijkt er niet in te vinden.
Dat is voor mensen lastig, maar het is duidelijk dat God met het grootste gemak in staat is om al die mathematiek in elkaar te verweven. Regelmatig komt het ook voor dat er ergens "plus 1 dag" wordt gebruikt. Dat lijkt misschien toevallig of niet significant. Maar ik geloof dat we in Gods Bijbel geen toevalligheden vinden. Want ook de namen van plaatsen en mensen hebben een functie in de verhalen en de lessen.
De gebeurtenissen rond de overtocht van de Jordaan
Ik zal niet snel vergeten wat er met me gebeurde toen ik de zeggingskracht daarvan door kreeg in de vertelling van de oversteek van de Jordaan. De oversteek waarmee God het wonder van de Rode Zee van 40 jaar eerder herhaalde om het leiderschap van Jozua te bevestigen. Maar tegelijk ook zo ongelooflijk veel zegt met de krachtige symboliek achter het wonder als God het water tientallen kilometers terug stopt bij de steden Adam en Saretan.
We weten niet precies hoeveel kilometers terug God het water stopt, want dat is niet meer terug te vinden. Dat zou ergens tussen 20 en 50 kilometer kunnen zijn. Maar ik zou me héél goed kunnen voorstellen dat dit het equivalent was van de verstreken jaren vanaf het moment dat Adam en Eva zijn verbannen uit de Hof van Eden. Want God stopt het water namelijk juist bij "De Mens en Hun Moeilijkheden"! Want dát is wat de namen van deze twee steden zeggen!
Op zich maakt het precieze aantal kilometers ook niet uit, en als we het hadden moeten weten, was het wel ergens vermeld geweest, denk ik maar zo.
Maar daar zijn voor mij nu, na vandaag, nog een ongelooflijk aantal hele bijzondere inzichten bijgekomen tijdens het schrijven van dit stuk. Want wat heel veel belangrijker is dat het water wordt gestopt door de Ark van het Verbond die een hele nadrukkelijke rol speelt in de beschrijving van deze hele gebeurtenis.
De priesters die de Ark dragen gaan het volk voor. Als zij met de Ark van het Verbond die zij dragen en met hun voeten het kolkende water in stappen (de Jordaan was buiten haar oevers getreden) dan stopt het water. Helemaal terug, tot bij de vroege zondeval dus, daar blijft het water staan. De rest vloeit weg naar de Zoutzee, zegt de Schrift.
De Priesters staan met de Ark van het Verbond onbeweeglijk in het midden van de Jordaan, terwijl heel het volk, voor de Ark langs, hen passeert. God heeft de dood teruggedreven tot aan het begin en voorziet in een veilige overtocht naar het Beloofde Land. Maar hier laat God de volgorde zien voor wie. Want er wordt een gedenkteken geplaatst, door/voor de twaalf stammen.
Dat zijn eerst twaalf stenen, die worden opgepakt vanaf de plek waar de Ark van het Verbond met de priesters nog staan. Uit het midden van de bodem van de Jordaan dus. Die vervolgens op de oever worden opgericht tot een gedenkteken. Op de oever van het beloofde land!
Maar dan wordt in Jozua 4:9 vervolgens bijna terloops gemeld dat Jozua zelf ook nog twaalf gedenkstenen neerlegt. Hij plaatst deze echter juist in het midden van de Jordaan! En dus juist op de plek waar de Priesters met de Ark hadden gestaan. Dat is een bijzonder beeld, wat mij betreft, want déze twaalf stenen worden dus direct overspoeld door het terugstromende water. En wel zodra de Priesters met hun voeten, nog maar amper uit het water de oever zijn opgestapt.
De terloopse melding van deze handeling van Jozua wordt afgesloten met de opvallende toevoeging dat die stenen daar tot op deze dag zijn. Dat is wat mijn aandacht trok. Want het is niet dat het bedoeld is geweest als toeristische attractie. Bovendien zou een stapel stenen in het midden van een stromende rivier, nu echt niet meer in tact zijn op dezelfde plek.
Nee, het raakte me ineens vol, dat dit een symbolische verwijzing betrof. In alle stelligheid namelijk ook een hele waarheidsgetrouwe verwijzing. Als de grote verzoendag komt en wanneer dus ook de Joden met God worden verzoend, is immers ook de Bijbel afgelopen. Op de dag van de Heer. Tot op deze dag dus.
Het hele volk en de Ark is echter in het beloofde land, waar de twaalf stenen op de oever als gedenkteken opgericht zijn. Opgericht met twaalf stenen die dus eerst op de bodem van de Jordaan lagen, terwijl er alleen nog twaalf andere stenen juist op de bodem van de rivier werden opgestapeld. Ziet u het beeld al?
Want de oversteek is ook op de 10e dag van de eerste maand! De dag waarop, zoals we in de vorige deel hebben kunnen lezen, een selectie plaatsvond. De selectie van het offerlam, als voorafschaduwing van het Heilige offerlam. Het offer van Jezus Christus waarmee God zich met alle mensen heeft verzoend. De Joden moeten echter dan eerst nog hun vloek ondergaan!
Ik hoop dat u hiermee hetzelfde beeld krijgt, als dat ik heb gekregen!
Natuurlijk moet u dat hele hoofdstuk lezen, maar omtrent de oversteek (Hoofdstuk 3-5) zijn dit nog lang niet alle bijzonderheden, wat mij betreft. Er is nog heel veel meer! Dus ik geef u allereerst de tekst waarmee het derde hoofdstuk begint. Jozua 3:1-4
"De volgende ochtend vroeg trok Jozua met het hele volk weg uit Sittim. (De Acacia's) Ze kwamen tot aan de Jordaan, waar ze drie dagen bleven voor ze overtrokken. Op de derde dag gingen de schrijvers het kamp door om het volk te zeggen: ‘Wanneer u de Levitische priesters de ark van het verbond met de HEER, uw God, ziet dragen, dan moet u het kamp opbreken en de ark volgen.
Maar blijf op grote afstand, ongeveer tweeduizend el, kom niet dichterbij. Dan kunt u zien welke weg u moet volgen, want u bent hier nooit eerder geweest.’ (NBV)
In de Hebreeuwse grondtekst staan rondom de afstand van 2000 el twee verschillende woorden die beide als tussen en tussen kunnen worden vertaald. Het wordt vertaald als "tussen hem en tussen jullie" terwijl voor 'nooit eerder' de woorden 'gisteren en eergisteren' worden vermeld. Aan het einde staan twee op elkaar lijkende woorden die allebei als 'de weg' worden vertaald.
In ieder geval wordt de Israëlieten opgedragen om 2000 el achter de Ark van het Verbond te blijven. De el is gewoon een lengtemaat. Maar het wordt samen met het getal 2000 wordt genoemd. Het gaat wat mij betreft gewoon om de symbolische afstand die de Ark van het Verbond vóórgaat op het Joodse Volk.
Er is dus 2000 jaar achterstand of afstand tussen het Joodse Volk en de Ark van het Verbond die de dood overwint en terugbrengt bij Adam en zijn benauwdheid. De hele oversteek van de Jordaan symboliseert het moment van Jezus Christus aan het kruis, de redding van de heidenen, alle mensen en.... de achterstand die de Joden daarop hebben, omdat zij nog een rekening te vereffenen hebben.
Ik heb AI laten zoeken of deze theorie al bekend is in deze vorm, maar dat blijkt niet het geval. Het lijkt erop dat dit een directe openbaring is, die ik tijdens het schrijven mocht zien. Want.... nu het er zo staat, is er immers geen speld tussen tussen te krijgen. Het kan niet anders dan waar zijn. Dus ik deel dit uiteraard heel graag met u, want het is niet mijn kennis.
Maar dan zijn we er nog niet. Want zo ineens worden dan tussendoor inde tekst ook ineens specifiek 40.000 manschappen genoemd. Een groep die de voorhoede vormen voor de aankomende strijd tegen Jericho. Ook een significante boodschap in de tekst.
Gaat delen door drie samen met veertig?
Ik meld u graag dat Jezus 40 dagen de wildernis introk voordat Hij zijn bediening begon. Dat Mozes 40 jaar in Midian had geleefd en de woestijn en de berg Horeb al kende, voor hij het Joodsevolk door de woestijn zou loodsen. De berg Horeb is immers de precieze plek waar God hem riep voor zijn uitdaging als de eerste leider van het Joodse volk. Met de bedoeling om hen uit Egypte te leiden.
Het volk van Israël leefde 40 jaar in de woestijn, voordat zij het Beloofde Land mochten intrekken.
Deze 40-tallen zijn gerelateerd aan een tijd voorafgaand aan een significante gebeurtenis. Een tijd ter voorbereiding. Het leven van Mozes is overigens heel duidelijk opgedeeld in drie gelijke delen van 40 jaar. Hij werd 120 jaar. Zijn eerste 40 jaar leefde hij als een Prins, de volgende 40 jaar als een Herder en tegelijk Vluchteling(!) en de derde 40 jaar als Leider.
Tot aan het Beloofde Land! Want Joshua is in het Hebreeuws, dat geen klinkers kent, hetzelfde als Yeshua of Jehoshua. Yeshua leidt "het volk" dus het Beloofde Land in! Het volk waar de Joden nu eerst een beeld voor zijn, maar die gezien het symbolische beeld van de overtocht voor alle volken staat. Joshua betekent "JHWH redt"
De overtocht naar het Beloofde Land of het Koninkrijk van GOD, dát is uiteraard iets wat alleen Jezus zelf kan en doet. Mozes is Zijn dienaar geweest. De man die in drie duidelijk afgebakende perioden van 40 jaar, dus 120 jaar heeft geleefd. Deze 120 jaar is ook een bijzonder significant getal dat wordt genoemd in Genesis 6:3 "Toen dacht de HEER: Mijn levensgeest mag niet voor altijd in de mens blijven, hij is immers niets dan vlees; hij mag niet langer dan honderdtwintig jaar leven."
Hoewel in de Bijbel deze verbinding niet rechtstreeks te vinden is in verschillende Bijbelteksten, wordt door veel onderwijzers verklaard dat dit zou gaan om 120 cyclussen van Jubeljaren. Dat is het 50e jaar, na 7 sabbatsjaren. (Elke 7e jaar is een sabbatsjaar) Na 49 jaar met 7 sabbatsjaren wordt een Jubeljaar uitgeroepen op... Yom Kippur! Dus op de 10e dag van de zevende maand.
Het is een jaar dat 1) slaven hun volledige vrijheid zouden krijgen. 2) alle schulden werden kwijtgescholden. En 3) land moest worden teruggegeven aan de oorspronkelijke eigenaar. Een Jubeljaar staat dus voor bevrijding, thuiskomen of herstel. Een nieuwe start of een hergeboorte. Zoals ook de periode van 50 dagen tot aan Sjavoeot (Pinksteren) na Pasen.
Sjavoeot staat, in mijn beleving, voor tenminste TWEE bijzondere geboorten. De eerste is die van het Joodse Volk. Zij namen God aan als Heer over zichzelf en hun volk bij de berg Horeb. Daar waar ze ook de tien geboden ontvingen en werden gedoopt met de wet. Veel Bijbelonderwijzers zijn het erover eens dat dit met Sjavoeot geweest zou zijn. (Ik kom hier nog op terug in het volgende deel, met een hele nieuwe en interessante waarneming)
De tweede keer is de geboorte van de kerk. Dat was in Jeruzalem tijdens Sjavoeot na Jezus wederopstanding. Hier namen voor het eerst 3000 Heidenen, die uit alle landen in Jeruzalem waren, Jezus als hun Heer aan. Zij ontvingen het nieuwe Evangelie en werden gedoopt in de Heilige Geest. Dat wordt gezien als de officiële start van de kerk. Ik ga ervan uit dat u hier nu ook de overeenkomst ziet met de 12 gedenkstenen op de oever en die op de bodem van de Jordaan!
Als "de mens" niet langer zou moeten leven dan 120 jaar, zou daarvoor ook een cyclus van 120 jubeljaren bedoeld kunnen zijn. Dat zou 6000 jaar betekenen. (50 x 120) Hetgeen samenvalt met een moment dat dus altijd bepaald wordt op de GROTE verzoendag in de zevende maand. Een moment dat alle slaven (van de dood?) hun vrijheid zouden krijgen. Dat alle schulden worden kwijtgescholden en dat het land moet worden teruggegeven aan de rechtmatige eigenaar.
Als Jezus Wederkomst op de GROTE verzoendag, dus ook de 12 stenen van het Joodse volk van de bodem van de Jordaan bevrijd, is de cirkel immers volkomen rond. Dan liepen zij 2000 el achter de Ark van het Verbond aan. Dan zijn ze weliswaar uit de woestijn gehaald, maar in de rivier achtergebleven. Overspoeld door het water en onzichtbaar ondergedompeld in de wereld.
Want 6000 jaar brengt ons weer op de deling in drieën zoals die zo vaak terugkomt.
2000 jaar (40 jubeljaren) tot Abraham. (De geboorte van het Joodse Volk)
2000 jaar (40 jubeljaren) tot Jezus kruisiging. (de geboorte van de kerk)
2000 jaar (40 jubeljaren) tot nu. (De GROTE verzoendag van God met 2x 12 stammen)
Als u het te vergezocht vind, hoor ik dat graag van u. Maar ik ben zelf diep geraakt door het inzicht dat God mij geeft om deze verbluffende verbindingen te mogen zien en op te schrijven. Want dit lijkt mij waarheid. En ik kan nog ietsje verdergaan. Want, wat mij betreft, heb ik nog meer versterkende bevestiging uit onze eigen, enige en ware Bijbel.
Want zou een aanvullende verklaring uit het opgetekende verhaal van een van de grootste gebeurtenissen in onze historie daar dan nog iets aan toe te voegen kunnen hebben? Dan heb ik het in dit geval over de zondvloed. Ik geef u de tekst.
Genesis 8:13
En het was in het ZESHONDERDEERSTE jaar, in de EERSTE MAAND, op de EERSTE DAG van die maand, dat het water van boven de aarde opgedroogd was. Toen nam Noach het luik van de ark weg en keek naar buiten, en zie, de aardbodem was opgedroogd.
Of het nu in honderdvoud of in duizendvoud is. De zes staat voor onvolledigheid. Het is nog niet klaar. Nog niet volledig. Toen niet en nu niet. Dus het lijkt me dat we ná zesduizend jaar te maken krijgen met de eerste dag en de eerste maand van Jezus Christus als de Vredevorst. Die glorieus zal regeren in het duizendjarige Vrederijk. Waarmee de onvolledigheid gevuld wordt tot de volheid. Hetgeen ons weer in verbinding brengt met het getal 7 van de scheppingsweek.
Hoe bijzonder! Want met een vervolg van een duizendjarig vrederijk na de Wederkomst van Koning Jezus brengt het totaal immers op 7000 jaar. Waarna, zoals we eerder hebben gezien, na het 7-daagse slotfeest van het najaar, Sukkot, alles wordt afgesloten met nog één speciale Sabbat. Een nog niet nader ingevulde achtste dag. Die staat voor een volledig nieuw begin!
Het eind oordeel en het begin van een nieuwe aarde en een nieuwe hemel!
Ik dank God voor Zijn genade en de trouw aan Zijn beloften. Hij maakt alle dingen nieuw! En dat is mijn Vader, uw vader en onze Vader!
Comments