We hebben in deel (2) besproken en gezien hoe snel macht kan groeien onder invloed van geld. Dat gaan we nog iets uitdiepen.
Dat doen we door bijvoorbeeld naar 'De Great Reset' van de wereld te kijken, die met de ontdekking van Amerika is gestart. De VS heeft namelijk een jonge geschiedenis. Daarover is veel informatie opgetekend, die we helemaal niet met archeologisch onderzoek hoeven te ontcijferen. Maar.... eerst ons eigen Europa.
Al sinds mensenheugenis is werelddominantie en wereldoverheersing altijd al een doel geweest. Maar de Macht, de Elite, het Geld en de Aristocratie, het gezamenlijke kwaad, heeft zich na de val van het Romeinse Rijk in Europa genesteld en verankerd.
We kennen uit de geschiedenis de ongelooflijke macht van de oude Katholieke Kerk die bijna tot Wereldheerschappij is gekomen. Uit wiens naam eeuwenlang eindeloos werd gemoord en geplunderd. De Fransen, de Engelsen en de Duitsers (Holy Roman Empire of Germanië) of de Habsburgers hebben eerst binnen Europa de macht gegrepen.
Boven de Spanjaarden en Portugezen wiens glorie tanende was. Later hebben ze ook de oude Perzische Rijken in het Midden Oosten onttroond. Daarbij hebben ze ook Afrika grotendeels gekoloniseerd. Nogmaals, oorzakelijke verbanden vaststellen kan niet zomaar, want daarvoor zijn de parameters heel veel te ruim.
Maar.... zou het toeval zijn dat het juist déze landen uit Europa zijn? De roofzuchtige ambitieuze landen van de banken van de Rotchilds. Het loopt in de tijd gelijk op met de machtsovername via het geldsysteem. Het schuldsysteem!
Opgezet door een uiterst gedreven en meedogenloos pact met een missie. En een ijzeren grip op controle gedomineerd via een gedisciplineerd en gesloten familie bolwerk. Het loopt echter ook gelijk op met het toenemende aantal oorlogen.
Het is een hele Oude Wereldorde
De Nieuwe Wereldorde is namelijk helemaal niet nieuw. Nog altijd zijn de nieuwe en de oudste bolwerken van de wereld verbonden en genesteld in Europa. Het W€F in Davos, de Club van Rome, de Bilderberg groep en meer.
En niet in het minst de City of London in Londen. De rijkste drie vierkante kilometer op aarde in hartje Londen. Een stad in een stad, met een Lord Mayor en een eigen bedrijfsbestuur, dat volkomen afwijkt van het reguliere politieke bestuur. (Zoekt u de term "sui generis" maar op, dat bij de City of London hoort)
Europa heeft een ingewikkelde langdurige geschiedenis en cultuur, die helemaal niet gemakkelijk te verenigen bleek. Ondanks alle macht lukte dat niet van binnenuit. Want voor samenwerking en allianties is vertrouwen nodig. Dat bestaat niet effectief in een wereld met mensen waarin zowel goed als kwaad verenigd is. En met mensen waarin naast het goede ook het kwaad heel effectief geactiveerd kan worden, ligt het verraad altijd op de loer.
Een oorlog is in de realiteit altijd de meest brute en gruwelijkste oplossing. Maar het is ook de snelste en meest effectieve manier om tegenstand te breken en veranderingen te veroorzaken. Daarbij is een oorlog ook nog eens het meest lucratieve verdienmodel. Dat maakt het tot een aantrekkelijk project. Dat wordt tegenwoordig steeds vaker beweerd. Ik heb dat zelf ook vaker gemeld.
Dat klinkt als een onmogelijke gedachte. Het idee dat mensen zo iets bewust in gang zetten is heel tegenstrijdig en verwarrend. Want bij een oorlog kun je immers alleen maar chaos en verwoesting bedenken, nietwaar? Het is een scenario dat een beeld geschetst dat voor iedereen duidelijk is. Het laat alleen maar dood en verderf laat zien. Dat klopt uiteraard. Maar er is wel degelijk ook een heel een andere kant. Een volkomen berekenende kant.
Want zeker voor wie in staat is om het menselijke leed van een oorlog volkomen ondergeschikt te maken aan het financiële belang, is oorlog zelfs gewoon een handelsmerk, een ruilmiddel. Want van alle denkbare projecten die te financieren zijn, is een oorlog wel het meest lucratief. Voor wie het aandurft. Want bereid zijn om het hoogste risico te nemen, betekend ook de hoogste prijs mogen vragen. En op het eerste oog lijkt die calculatie economisch terecht.
Verwarring: Hoog risico is een heel laag risico?
Maar wie een machtige bevelhebber steunt, of helpt, die bestuurlijke controle over een land heeft, verzekerd zich juist van een gegarandeerde winst of van een belonende tegenprestatie.
Een bestuurder heeft immers zeggenschap over de belastinginning van een land. Dus er is nog altijd de burger om een hoge prijs op te brengen. De burger betaald de prijs. Als slachtoffer aan het front en op het eind als donateur voor de staatkas. Dat is immers tot op de dag van vandaag nog altijd zo.
De bestuurder heeft ook de zeggenschap over rechten en is de wetgevende macht in een bepaald grondgebied. Daar is dus altijd een lucratieve afspraak mee te maken. Een stukje belastingvoordeel, een stukje onschendbaarheid, een plekje aan tafel in het bestuur.
Oftewel, iemand is zo in staat om afspraken te kunnen maken in ruil voor een stukje machtsoverdracht. Titels, landgoederen, of het recht om bodemschatten te mogen ontwikkelen. Het gaat nog een stap verder. Want wie in staat is om via verschillende kanalen beide conflictpartijen te ondersteunen, heeft een gegarandeerde win-win.
Zelfs bij verlies. Want die kan de koers van een oorlog sturen. Die kan door de geldkraan open of dicht te zetten, partijen met de rug tegen de muur zetten. En wie dan niets meer te bieden heeft, die moet kiezen tussen roemloos verlies, dood of gevangenschap of.... toch knarsetandend nog iets verdergaande rechten afstaan over het land, grond of bestuur, nietwaar?
Het maakt zo ook helemaal niet meer uit of de partij die over een grondgebied regeert, dan de oude vorst is of de nieuwe bestuurder is die de oorlog wint. Het lijkt mij helder hoe de Judasrol volkomen uitgespeeld kan worden.
Een nieuwe bestuurder zal niet alleen zijn geldschieter dankbaar het beloofde stukje van de buit geven, maar die zal uiteraard ook diens bestaande rechten in het grondgebied eerbiedigen.
Je betaald immers niet uit, volgens afspraak, om vervolgens die geldschieter in de weg te lopen, nietwaar? Dan blijf je geen vrienden. Het kan onschuldig klein lijken voor wie het weggeeft, maar zolang het de lading dekt voor de geldschieter, is er een deal, nietwaar? Een geldschieter die in dit geval uit een pact van vijf broers bestaat die zich bewust hebben verspreid, en die in alle toonaangevende Europese landen aan de grote tafel zijn komen te zitten.
Het grote wereld dictee
Hoe sterk zou dit informatievoordeel zijn voor een familie met een Europese dekking, die overal aan machtige tafels zitten? Die zelf een strak gesloten bolwerk hebben opgericht waar geen buitenstaander invloed heeft. Die kunnen vanuit hun bolwerk, in overleg, heel strategisch kiezen voor beloningen.
Dat kunnen beloningen die op het oog op zichzelf lijken te staan. Of relatief klein, maar die volkomen in het belang kunnen zijn voor een groter geheel. Iets dat de rest niet ziet, van een onderliggende, heel veel bredere, agenda van de geldschieter.
De geldschieter is van al die plannen ook nog eens grotendeels een insider. Het is de "onafhankelijke, integere, discrete vertrouweling met geheimhoudingsplicht" Het is natuurlijk volkomen legitiem om te weten aan wie, en waarvoor, je grote sommen geld gaat weggeven om je risico's en je prijs te kunnen calculeren.
Juist het incasseren van de prijzen, ontstaan door afspraken die werden gemaakt met de rug tegen de muur, zijn het meest lucratief. En ook dat is tweeledig. Want dat is ook precies waarmee dan de feitelijke en brute overmacht ook ten volle wordt gedemonstreerd.
Maar goed, zo kunt u zich waarschijnlijk wel voorstellen hoe dan daarmee die macht en het kapitaal zich dan ook zo exponentieel heeft kunnen ontwikkelen. Maar ook hoe die greep zich onwillekeurig verstevigd, als de kern van die familie gedisciplineerd en gesloten blijft, terwijl alles daarbuiten steeds maar weer opnieuw van machthebber of bestuurder wisselt.
Dat gaat dan zelfs tot aan het niveau van macht dat een oorlog zelfs 'gedicteerd' gaat worden. Dat er in de 'executive rooms' in de hoogste regionen gewoon een macaber bedrijfsplan wordt geschreven. Een Corporate Businessplan waarin het aantal oorlogen, welke soorten crises en type conflicten nodig zijn om het doel te bereiken, al vooraf bepaald worden.
Kunt u zich dat ook voorstellen, of is dat voor u een brug te ver? Voor mij niet. Want dan zou de geschiedenis liegen. Want een oorlog betekent namelijk ook een garantie naar een grote geldvraag. Dus.... een oorlog veroorzaken of een conflict beginnen of stimuleren brengt ook altijd gegarandeerd die enorme geldvraag op gang.
En zolang de geldschieter maar in staat is om de ogenschijnlijke status van zichzelf als de neutrale, onpartijdige partner overtuigend te beschermen, zijn ze in het openbaar nooit verantwoordelijk te maken voor de gevolgen. Maar op de achtergrond zijn ze de feitelijke heersers van de wereld.
Het verhaal van de samenwerking rond de Slag om Waterloo en de fameuze uitspraak van Nathan Mayer de Rothschild zegt hierover eigenlijk al genoeg. Het bewijs ligt overigens ook nog steeds in de eenvoudige krachtige waarheid die opgesloten zit in de Bijbeltekst die ik hierbij gebruikte. "Wie geld leent, wordt een slaaf van zijn geldschieter."
De Verenigde Staten van Amerika
Want dan komen we bij de "Verenigde Staten" van Amerika. Het idee was er altijd al, maar het is een proces dat duidelijker te herkennen is geworden door Amerika. Vanaf het moment dat Amerika werd ontdekt in 1492.
Want toen heeft het centrum van kwaad uit Europa, al snel haar klauwen in het nieuwe continent gezet. Het was een enorme kans voor een ongelooflijke boost in de plannen voor wereldheerschappij. Want een nieuw gebied vanaf het begin onder hun volledige controle krijgen, was uiteraard makkelijker dan heel Europa te kunnen onderwerpen.
Want, hoe dan ook, kende Europa natuurlijk een langdurige kluwen van cultuur en geschiedenis, die het ingewikkeld maakte. Het onontgonnen nieuwe Amerika was een prachtige gelegenheid om direct vanaf het begin onder controle te krijgen. Om vanuit de VS een nieuwe bolwerk op weg naar wereldheerschappij te kunnen bouwen en zo haar grip op de wereld te kunnen verstevigen.
Zo was ook krachtige doorstart te maken. Een Great Reset in de wereld, zeg maar. Om in termen te blijven die bij hen nog altijd populair is.
Van daaruit hebben ze hun wereldmacht gevestigd. Ruim binnen de vijfhonderd jaar!
Eerst was er de oorlog op het grondgebied zelf, met degenen die er oorspronkelijk woonden. De jeugd kent het niet meer, maar de overweldigende leugenachtigheid en de gruwelijke slachtingen waarmee de Indianen zijn verdreven van hun geboortegronden, was nog wel onderdeel van mijn algemene kennis.
Met films, en later documentaires, maar vooral talloze boeken die ik erover gelezen heb. Die toch een ander verhaal vertelden dan de heroïsche westerns, waarin Amerika de held was. Maar het waren taferelen die in gruwelijkheid niet afdoen aan allerlei genocides en slachtingen die we uit de geschiedenis kennen.
Precies die van het rijke establishment, de Aristocratie en de Kerk uit Europa dat in de vroege middeleeuwen, en ook al net zo in Azië, Afrika en het Midden Oosten had huisgehouden. Die met spiegeltjes en kraaltjes hun bedrog loslieten op de inboorlingen totdat ze hun vertrouwen hadden gewonnen om ze vervolgens levend te verslinden en te verteren, tot weerloze soep.
Via de VS naar de VN naar een... Europese Unie
Maar goed, terug naar de Verenigde Staten van Amerika. Het was in een tijd waarin nieuws al helemaal niet gecontroleerd kon worden en je maar moest aannemen, dat wat de drukpers bracht, de waarheid was. En in dat nieuws waren de Indianen, inheemse barbaren en gevaarlijke wilden.
Iedereen die nog naar Amerika vertrok, was al voorbereid. Om op die roodhuiden eerst maar te schieten, voor je ze dichterbij liet komen. Eerst was er dus de verovering van het grondgebied zelf. Vervolgens was er de Onafhankelijks Oorlog tussen Groot Brittannië en Amerika. (1775-1783)
De machtige bankiersfamilie de Rothschild's uit Europa hadden toen ook in de USA de First National Bank van de USA al opgericht. Kort na het einde van die oorlog kregen zij in 1791 met een 20-jarige licentie de controle over de uitgifte van de valuta.
Toen de VS die licentie 20 jaar later niet wilde verlengen, hebben de Rothschild's gedreigd dat ze in staat waren om Groot Brittannië op hen af te sturen. Toen de VS bleef weigeren hebben ze hun macht gedemonstreerd door de Second War op te zetten. (1812-1815) De oorlog van Groot Brittannië werd door hen gefinancierd.
En toen in 1815 die oorlog was afgelopen, waren de financiën van de VS uitgeput en het verzet gebroken en namen ze het geld en de deal van de Rothschild's aan. In 1816 kende het congres de licentie voor de controle over de exclusieve uitgifte van hun valuta, weer toe aan de Rothschild familie.
Hoe duidelijk blijkt hier hoe het 'in the war brengen' precies werkt. Want de zogenaamde "Tweede Oorlog voor de Amerikaanse Onafhankelijkheid" was immers om de VS juist in volkomen afhankelijkheid te dompelen. We kennen de geschiedenis vanaf dat punt, nietwaar?
Eerst de bijzonder bloedige Burgeroorlog, later die eeuw tussen Noord en Zuid. Van 1861 tot 1865. Ergens tussen de vier á vijf jaar oorlog is blijkbaar vanaf nu de trend. Het zal ongeveer een ideale tijd zijn om de macht effectief en volkomen te kunnen grijpen of verstevigen. Want dan zijn burgers volkomen uitgeput en moegestreden, gebroken en willen vrede.
En toen... toen waren de "Verenigde Staten" van het continent Noord Amerika een feit. Onder de financiële macht en controle van de bankiersfamilie de Rothschild's. Vanuit dit nieuwe bolwerk, zonder een lange cultuur en geschiedenis, is de grip op de wereldheerschappij verstevigd.
En zo is wat in Europa niet lukte van binnenuit, uiteindelijk wel gelukt vanuit Amerika. Een Verenigde Staten van Europa bereiken. Dat is uiteraard ontstaan na.... oorlogen. Het ideale middel!
Voor grote plannen zijn immers ook grote middelen nodig. Dus om Europa op de knieën te dwingen werden dat de Wereldoorlogen om zo ook tot de 'Verenigde Staten' van Europa te kunnen komen.
Maar daarover meer in het volgende deel....
Comments