Het Westerse Imperialisme in Iran: Revolutie 1979
Het Iran in de jaren van 1953-1979 staat in het teken van het zogenaamde 'dictatoriale bewind' van de Sjah van Iran. Sjah Mohammad Reza Pahlavi, die door de Britten en de Amerikanen aan de macht is gebracht.
Het verhaal verteld over een hele bijzondere tijd in de geschiedenis van Iran. Een tijd van ontwikkeling, modernisering en welvaart. De Islam aanhangen is geen voorwaarde meer voor een baan bij de overheid en vrouwen krijgen stemrecht. De economie bloeit, niet alleen de olie-industrie, maar in de breedte op diverse gebieden.
Er is vrijheid van Godsdienst. Joden en Christenen worden niet vervolgd en homoseksuelen zijn verantwoordelijk de interieur inrichting en de persoonlijke kleding adviezen van de Sjah. Aanvankelijk wordt hij echter als een lafaard bestempeld. Een zwakke en onzekere leider, met een behoorlijke seks verslaving. Een vroege poging tot een niet-aanvalsverdrag met de Russen faalt ook jammerlijk.
Maar hij blijkt, verder in de tijd, toch zeker ook wel te beschikken over behendige politieke diplomatieke vaardigheden. Hiermee speelt hij uiteindelijk de Britten, Amerikanen en de Russen uit, zonder met hen in grote conflicten te komen. Hij weet zo desondanks zijn eigen koers te varen, die na 10 jaar te zien zal zijn.
Hij begint in ieder geval niet met een bloedige zuivering van het National Front. Geen massale executies zoals de Iraanse Elite had gehoopt en verwacht. Als in 1954 de staatsgreep van 1953 door 12 vooraanstaande professoren openlijk wordt veroordeeld, worden ze direct ontslagen. Maar Reza Pahlavi gebruikt zijn eigen invloed om ze weer vrij te krijgen.
Hij ontwikkeld een eigen visie die behoorlijk vooruitstrevend en ook controversieel is, naar een voorbeeld van Cyrus de Grote. Uit de geschiedenis blijkt namelijk dat Iran te verdelen is in een Islamitisch en pre-Islamitische tijd. De Islamitische tijd en Arabische overheersing staat voor achterstand en armoede en Pahlavi gaat voor een herhaling van het pre-Islamitische tijdperk van vooruitgang en modernisering.
Het brengt hem binnenin Iran zelf, vooral in conflict met de religieuze traditie waar Ayatollah Khomeini de leider van is. Met name als het geloof in de Islam niet langer een voorwaarde is om een baan te krijgen en vrouwen kiesrecht krijgen. Onder druk draait Pahlavi die beslissing eerst nog terug, maar na de "Witte Revolutie" in 1963 voert hij het kiesrecht voor vrouwen toch weer in.
Na een gewelddadige demonstratie met meer dan 200 doden, wordt Khomeini 1964 verbannen. Pahlavi weet de relatie met de Russen redelijk onder controle te houden, maar overleeft in eerdere jaren ook enkele gedocumenteerde aanslagen. De Russen willen die invloed van Amerika op Iran niet, dat zo'n brede grens* met Rusland heeft. (*Armenië, Turkmenistan en Azerbeidzjan zijn dan nog Russisch grondgebied!)
Maar toch onderschatten ook de Amerikanen zelf, hun werkelijke invloed op de binnenlandse politiek. Zij leunen veel teveel op het vertrouwen van hun idee van de loyale dankbaarheid van de Sjah voor hun rol in de machtsoverdracht. Zij zien Iran als een prachtige bondgenoot en heel geschikt als 'de politiemacht' voor het Midden Oosten.
NB: Er wordt zelfs door de VS een nucleair programma in Iran opgestart! Een contract waarborgt ook dat Iran een percentage van de olie opbrengst aan oorlogstuig van de VS mag besteden. Het is een lucratieve opdracht voor de Amerikaanse militaire industrie. Maar als die olie opbrengsten zo hard groeien, worden ook die orders zo groot dat partijen binnen de VS zich zorgen maken.
Iran bewapend zichzelf zo immers met de nieuwste moderne wapens van Amerika. In die tijd is Iran volgens Wikipedia uitgegroeid tot de 5e legermacht van de wereld. Maar Pahlavi wantrouwt ook de Amerikanen als hij erachter komt dat bij een andere aanslagpoging, de Amerikaanse Ambassade daarvoor gebruikt lijkt te zijn. Het bewijst echter niet, dat de Amerikanen ook werkelijk betrokken zijn.
Zijn angst voor een aanslag, van welke kant dan ook, zorgt wel voor een immens beveiligingsapparaat. In zijn hele bewindsperiode lijkt hij een redelijke openlijke bondgenoot van Amerika te zijn, maar weet hij ook de relatie met de Russen, desondanks, behoorlijk op een vlak nulpunt te houden en blijft uit grote conflicten.
Een bloeiend en welvarend in Iran raakt schuldvrij in 1975!
De Sjah met een voorliefde voor Franse en Perzische architectuur wil van Iran een moderne, onafhankelijke en zelfstandige natie maken. Hij is daar heel ver in gekomen. Met de Iraanse olie vergroot hij langzaam maar zeker de invloed op de wereldeconomie. En uiteindelijk zet hij de Amerikanen achteruit met zijn invloed binnen de OPEC om de olieprijs te verhogen. Een slag voor de westerse economie.
De Sjah laat de groeiende olie-inkomsten ook terugvloeien naar de binnenlandse economie. Basisonderwijs wordt gratis en verplicht. Naast grote investeringen in het leger wordt in 1974 ook 16 miljard dollar uitgegeven aan de bouw van nieuwe scholen en ziekenhuizen. De welvaart in Iran stijgt met grote sprongen.
Iran kende bijvoorbeeld een economische groei van 33% in 1973 en 40% voor het jaar daarop. Het BNI (Bruto Nationaal Inkomen) steeg vervolgens met 50% in 1975. Intellectuelen begonnen zelfs de rol van Islam in het openbare leven, die nog groot was, te bekritiseren. Zij promootten een meer seculiere standaard.
Westerse journalisten voorspelden dat Iran een 1e wereldland zou worden binnen de volgende generatie. Want de economie groeide echt niet alleen in de olie industrie, maar nog veel harder in de industrie en dienstensector. De uittocht van kennis werd omgekeerd, doordat Iraanse studenten juist gemotiveerd en met wetenschappelijke kennis terugkwamen van buitenlandse studies.
Tien jaar na de staatsgreep begon niet alleen de echte opmars van Iran in eigen land, maar ook in de wereld. De 15 jaar van 1963-1978 was de langste periode van aanhoudende groei in het inkomen per hoofd van de bevolking ooit in Iran. Het maakte van Iran een van de snelst groeiende economieën ter wereld.
Een van de binnenlandse maatregelen van Sjah Mohammad Pahlavi, was bijvoorbeeld om genationaliseerde landbouwgrond tegen een gunstige prijs te verkopen waarmee 2,5 miljoen families een nieuw leven konden beginnen. Hij gaf opdracht voor alfabetisering projecten en gezondheidszorg voor het platteland.
Maar hij introduceerde ook een sociale winstdelingsregeling voor industriële arbeiders en creëerde een hele nieuwe Iraanse industriële klasse. Die industriële binnenlandse structuur was geïsoleerd en zo ook beschermd tegen de dreiging van buitenlandse concurrentie. Midden jaren 70 was zelfs de staatsschuld van Iran afbetaald en veranderde het van een schuldenaar in een schuldeisersland.
Geen Staatsschuld?! De geschiedenis zegt dat het Westen dan ingrijpt.
Dat is altijd een bijzonder gegeven in de geschiedenis! Want al snel zou, in 1979, de Iraanse Revolutie beginnen. Ondersteund door de Amerikanen!
De lezingen over het waarom, lopen vanaf dit punt heel erg uiteen. Ook de Russen zijn actief gebleven in het ondermijnen van de Iraanse stabiliteit, via de Nationalistische religieuze beweging, om invloed te behouden.
De officiële lezing is binnenlandse onvrede en toenemende ongelijkheid in Iran. Vooral ook op afstand aangewakkerd door Khomeini die een grote en trouwe aanhang heeft onder de gelovige traditionele moslim in de brede arbeidersklasse.
Maar het feit dat bij de Sjah vanaf 1974 kanker wordt geconstateerd, lijkt een ook serieuze rol te hebben gespeeld. Met alle macht probeert de Sjah dit geheim te houden. In 1978 zouden niet meer dan 7 personen van zijn werkelijke conditie op de hoogte zijn. Maar documenten uit de archieven van buitenlandse geheime diensten vertellen anders. Mogelijk ook door zijn behandelingen in Frankrijk.
In ieder geval neemt de intensiteit om zijn gezag te ondermijnen flink toe, om welke reden dan ook. Khomeini is ondertussen bijzonder populair bij het Iraanse religieuze volk en heeft een bijna mythische status opgebouwd door zijn invloed op afstand. Vanaf zijn verbanning in 1964 uit Iran, verblijft hij zo'n 14 jaar in Ballingschap. Eerst kort in Turkije en daarna voor het grootste gedeelte in Irak.
Khomeini's toespraken, werden wijd verspreid via cassettebandjes en smokkel-literatuur, waardoor zijn beeld als een ongrijpbare, maar krachtige leider werd versterkt. Gecombineerd met een profetie dat aan het einde der tijden een man uit de stad Qom (waar hij student en Islamitisch leraar was) zal opstaan om de islam te verdedigen en de weg voor te bereiden voor de terugkeer van de Mahdi.
Als hij, onder het regime van Saddam Hussein, Irak moet verlaten, verblijft hij in Frankrijk in Europa. Van daaruit wordt zijn terugkeer naar Iran voorbereid. Maar ondertussen lijkt de positie van de Sjah steeds meer onhoudbaar te worden. De binnenlandse onvrede lijkt toe te nemen, terwijl de westerse media onthullingen doet over zijn dictatoriale bestuur, zijn uitspattingen en eigenaardigheden.
Ondanks zijn formidabele binnenlandse prestaties is Sjah Mohammad Reza Pahlavi 'een dictatoriale heerser' in de westerse media. Bij grote, verschillende belangen, is wat er over iemand geschreven wordt, maar zelden de waarheid. Want zo zijn Gadaffi van Libië en Assad van Syrië immers ook afgeschilderd.
Maar weet u wat zij met elkaar gemeen hebben? Dat zij hun eigen land schuldvrij en dus meer onafhankelijk wilden maken. Gadaffi had een balansoverschot en wilde een gezamenlijke Afrikaanse munt oprichten (NB goud gedekt) Assad wist de schuld van Syrië in 10 jaar tijd drastisch terug te brengen. Van 152% (BBP) in 2000 naar 30% in 2010. Hij was op weg naar het doel van een balans overschot.
Maar de geschiedenis laat zien dat je dan onherroepelijk 'een westers doelwit' wordt en je land op de kop gezet gaat worden. Het verhaal van Libië (en van Soedan) vindt u in deel 6 van "Het begin van een Nieuwe Wereld"
Dat gebeurde in dit geval door de zogenaamde Arabische Lente, waarmee zowel Syrië als Libië vanaf 2011 volkomen te gronde zijn gericht. De beschuldigingen van de gifgasaanval die door Assad's leger zou zijn uitgevoerd, zijn vaker ontkracht dan bevestigd en nog altijd is de verantwoordelijkheid onduidelijk.
Van alléén de Britten al, is sinds WOII, betrokkenheid bij 42 geheime operaties met betrekking tot een gewenste regime wisselingen van zeker 27 landen blootgelegd.
Maar goed, de Sjah van Iran was hierin dus een vroege voorloper. Bij hem is het westerse patroon het meest duidelijk vertoond. Maar van meerdere kanten is de jacht geopend. De Nationalisten worden ook gevoerd door Rusland en de grote communistisch georiënteerde Tudeh partij, en een burgeroorlog dreigt.
Daar is vooral Amerika erg benauwd voor, met name door de hoeveelheid Amerikaanse wapensystemen in dat land. De Sjah wordt tot op het laatst nog altijd openlijk gesteund. Maar op de achtergrond wordt, op een milde verzoenende oproep van Khomeini vanuit Frankrijk, officieel politiek contact gelegd. Want Khomeini laat van zich horen en reikt een hand uit naar Amerika.
Khomeini misleid de Amerikanen kinderlijk eenvoudig
Hij weet heel precies wat de achilleshiel van Amerika is. Dat is niet alleen het verlies van olie-inkomsten, maar vooral hele grote angst voor communistische invloed. Hij geeft aan dat Amerika wellicht invloed heeft op het leger en het bestuur, maar dat zij hem nodig zullen hebben voor de invloed op de bevolking omdat zij die niet controleren. De grote massa.
Hij biedt zijn populariteit onder de bevolking aan, als medewerking om een grootscheepse militaire ontwrichting te voorkomen en zijn bericht bereikt de Amerikaanse President Jimmy Carter.
Khomeini belooft dat de Iraanse olie gewoon aan de Amerikanen verkocht zal blijven. Ook de Joden in het land zullen niets te vrezen hebben. Hij wil alleen géén olie aan Zuid-Afrika en Israël leveren.
Hij overtuigd de Amerikanen dat hij niet hun grootste vriend is, maar dat zij strategisch gezien voor hem wel de betere partner zijn. De Christelijke waarden en normen zijn voor hem betrouwbaarder dan het onbetrouwbare communisme van de Russen. En dat is de achilleshiel! In slechts twee weken is Amerika al om.
Ze grijpt met beide handen de kans aan om de grip te houden op de Iraanse kwestie. De door kanker getroffen Sjah wordt naar Amerika gehaald, onder het mom dat voor zijn leven wordt gevreesd. Lang verhaal kort. Een nieuwe coup! Maar deze keer in 1979, voornamelijk met ondersteuning van de Amerikanen, wordt Ayatolla Ruhollah Khomeini de nieuwe Iraanse leider.
De Iraanse Revolutie en de enorme vergissing van Amerika
Vanuit Frankrijk wordt hij met een Boeiing van Air France naar Teheran gevlogen op 1 februari 1979. Khomeini wordt op het vliegveld enthousiast onthaald door werkelijk miljoenen mensen die een lange haag vormen langs de weg naar de Nationale Begraafplaats, waar hij de bevolking zal gaan toespreken.
Maar heel kort daarna wordt de grote vergissing van Jimmy Carter en Amerika al duidelijk. Khomeini installeert een theocratische Islamitische Staat en voert de Sharia wetgeving in. Hij is wél van de harde hand en executeert zijn politieke tegenstanders. De Amerikaanse Ambassade wordt overvallen en 90 mensen overmeesterd. 52 Amerikaanse diplomaten daarvan blijven 444 dagen gegijzeld!
Het land wordt radicaal veranderd in een Islamitische Staat naar de leer van de Sjiitische minderheid. De westerse wereld wordt afgezworen. Alcohol en westerse muziek wordt verboden. De onderdrukking van de vrouw is direct weer terug. Stemrecht, studeren en uiterlijk vertoon is er voor vrouwen niet meer bij.
Verkrachting binnen het huwelijk wordt afgeschaft, net als de mogelijkheid om te kunnen scheiden. Homoseksuelen en Christenen worden vervolgd. Geestelijkheid wordt geïnstalleerd als de opperste macht Iran. En Khomeini's doel is om ook de Arabische wereld buiten Iran te verenigen tegen de ongelovigen.
Hij is het die de al-Quds dag bedenkt en uitroept tot een protestdag. Een Heilige Jeruzalem dag om zoveel mogelijk moslims te verenigen in haat tegen Joden. Desondanks is er binnen een jaar oorlog met buurland Irak, die 8 jaar duurt en alles wat er aan welvaart is opgebouwd in Iran wordt hiermee heel snel gesloopt.
Maar Iran blijft in de wereld wel een serieuze macht door haar enorme olie- en gasvoorraden. Daarmee financiert het vooral terrorisme. Slechts 10-13% op de wereld zijn Sjiitische moslims, Veruit de grootste gemeenschap van moslims bestaat uit de Soennitische Islam. Tot 90% van alle moslims.
Er zijn vele Soennitische terreurorganisaties, waarvan Boko Haram, IS en al-Qaeda de meest bekende zijn. Maar van de Sjiitische groepen, die er veel minder zijn, ligt de nadruk erop dat ze ondersteuning hebben vanuit Iran. Dat betekent geld! Daarmee is bijvoorbeeld Hezbollah het meest georganiseerd en het best uitgerust, ook militair gezien. Beter dan alle Soennitische terreurpartijen.
Maar goed, als u denkt dat het hiermee dan afgelopen is met de Amerikaanse bemoeienissen en blunders, dan heb u het mis. Want hoewel Amerika verraden is door Khomeini, is er blijkbaar gewoon om geopolitieke redenen te rechtvaardigen om toch wapens aan Iran te leveren. In het diepste geheim en ondanks een internationale boycot en een wapenembargo. Nota bene met hulp van Israël!
Wordt vervolgd.... Het Iran Contra Schandaal en al-Quds dag!
Comments